AngRin Diary

          ซ้ายกับขวาก็เป็นรินคนเดียวกัน ... แต่ไม่เหมือนกัน มีหลายอย่างที่เปลี่ยนไป รินคนเดิมเป็นคนที่ เอาชีวิตไปผูกติดกับคนอื่น ขี้หงุดหงิด คิดลบ มองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อน ไม่ชอบความล้มเหลว อะไรที่ยาก ก็จะคิดว่าทำไม่ได้ และไม่คิดจะลองทำ ข้อจำกัดเยอะ เป็นพิษกับสิ่งรอบตัว โลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ชอบสุงสิงกับใครมากนัก ไม่ภูมิใจในตัวเองเลย เห็นแต่ความไม่เพอร์เฟ็ค คิดว่าตัวเองด้อยค่าเสมอ           วันหนึ่ง... เมื่อบทชีวิตเดิมได้ปิดลงไปดื้อๆ เหมือนหนังสือที่ยังเขียนไม่เสร็จ ความเคว้งคว้าง คำถามมากมายที่ไม่มีคำตอบ นำมาซึ่งความโกรธ กล่าวโทษตัวเองและโชคชะตา ยิ่งตอกย้ำความด้อยค่าของตัวเองให้จริงมากขึ้นไปอีก           วันเวลาผ่านไปสักพักใหญ่การเรียนรู้ตัวเองจึงได้เกิดขึ้น กลายเป็นการตั้งคำถามกับตัวเองว่า "ลองบอกเหตุผลดีๆ มาสัก 5 ข้อ ว่าการเป็นตัวเองในแบบที่ผ่านมามันดีกับชีวิตยังไง" คำตอบคือ .................... ตอบตัวเองไม่ได้เลยว่าดียังไง จึงไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้           งั้นเอาใหม่! "ลองบอกมาสัก...

          เพื่อนๆ เคยลองทำอะไรที่ไม่คิดว่าเราจะทำได้ภายใน 1 เดือนบ้างไหมคะ?  เช่น ใน 1 เดือนนี้ บางคนอาจจะลองวิ่งให้ได้ 5 กม. บางคนอาจจะลองฟิตหุ่นลดไขมัน บางคนอาจจะลองเดินให้มากขึ้น หรือบางคนอาจจะลองลดของหวาน ชาไข่มุก อะไรแบบนี้ก็ได้นะคะ ลองดูซิ...ว่าเราจะทำได้มั๊ย           เมื่อเรามีโจทย์ที่อยากจะลองทำ และเป็นสิ่งที่เราไม่เคยทำหรือไม่เคยคิดจะทำมาก่อนเกิดขึ้น แถมยังมีระยะเวลาเป็นตัวกำหนดด้วย ใจนึงเราก็คิดว่าน่าลอง ขอลองดูสักหน่อย เป็นความท้าทาย แต่ลึกๆ ในใจก็ยังลังเลไม่แน่ใจว่าเราจะทำสำเร็จมั๊ยนะ           เมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา รินก็ได้ลองทำอะไรที่ไม่เคยคิดว่าเราจะทำได้อยู่เหมือนกันค่ะ สิ่งนั้นก็คือ การลองกระโดดเชือก 5,000 แคลอรี่ภายใน 1 เดือน           ย้อนกลับไปราวๆ ปลายเดือนเมษายน 2563 ที่ผ่านมารินเพิ่งเริ่มหัดกระโดดเชือกครั้งแรกในวัย 40 ต้นๆ การกระโดดเชือกวันแรกของรินนั้นได้เพียง 20 ครั้ง ก็เหนื่อยมากเหมือนจะขาดใจ ต้องนั่งพักอยู่นานกว่าจะกระโดดต่อไปได้ กระโดดเป็นเซ็ตเซ็ตละ ...

          เพื่อนๆ เคยทำอะไรแล้วล้มเลิกไปกลางคันบ้างมั๊ยคะ? แล้วสาเหตุของการล้มเลิกในครั้งนั้นของเพื่อนๆ คืออะไร...           นึกย้อนกลับไปสำหรับตัวรินเอง มีหลายอย่างเหมือนกันที่ทำยังไม่ทันสำเร็จ แล้วก็ล้มเลิกไปซะก่อน ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น เรื่องการออกกำลังกายเพื่อลดน้ำหนัก           เมื่อหลายปีก่อน รินเริ่มลดน้ำหนักด้วยการวิ่ง เพราะคิดว่าเป็นการออกกำลังกายที่ง่ายที่สุด แต่เพราะคาดหวังผลลัพธ์ที่เร็วเกินไป วิ่งมาตั้งเดือนนึงแล้ว ทำไมน้ำหนักไม่ลดซักที โครงการวิ่งลดน้ำหนักของรินจึงต้องพับไปหลายครั้ง แต่ละครั้งใช้เวลาแค่ 1-2 เดือน และเมื่อกลับมาเริ่มวิ่งใหม่ ก็มักได้ยินคำพูดจากคนใกล้ตัวหรือเพื่อนฝูงในทำนองที่ว่า "จะวิ่งได้กี่วัน เดี๋ยวมึงก็เลิก" หรือ "เห็นวิ่งมาตั้งนานละ ไม่เห็นมึงจะผอมลงเลย" และ "วิ่งเสร็จเดี๋ยวมึงก็ไปกิน ไม่มีทางผอมหรอก เลิกวิ่งเหอะ" ช่วงนั้นต้องฟังอะไรแบบนี้อยู่บ่อยๆ กำลังใจก็ลดลง และนำไปสู่ความคิดว่า เราคงทำไม่ได้จริงๆ เลิกเหอะ           จนกระทั่งมีใครสักคนพูดขึ้นมาในช่...

"ทำไม่ได้หรอก"           หลายคนคงเคยพูดคำนี้จนติดปากกันอยู่บ่อยๆ รวมทั้งตัวรินเองด้วย รินว่าจริงๆ แล้วคำว่า "ทำไม่ได้" เป็นทั้งแรงผลักดัน และเป็นตัวฉุดรั้งเลยนะ อยู่ที่ว่าเราจะเลือกหยิบด้านไหนมาใช้           ถ้าเริ่มต้นด้วยคำว่า "ทำไม่ได้หรอก" และเราก็เชื่อแบบนั้น โดยที่ยังไม่ได้ลองทำ สิ่งๆ นั้นก็คงเป็นไปไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าคิดว่า "ทำไม่ได้หรอก" และไม่เชื่อแบบนั้น ลองหาคำตอบ ลองปักหมุด ลองตั้งเป้าหมายดู ลองฝึกฝน ลองลงมือทำ อย่างสม่ำเสมอ สิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้ อาจจะกลายเป็นจริงขึ้นมาสักวันก็ได้           เมื่อตัดสินใจว่าจะลองหาคำตอบดูว่าเราทำไม่ได้จริงๆ หรือ เราจะเริ่มมองหาวิธีการ มองหาเพื่อนร่วมทาง มองหาแรงบันดาลใจ จนถึงขั้นตอนลองลงมือทำ และแน่นอนว่าการลองทำครั้งแรกมันยากเสมอ           อุปสรรคของการลงมือทำครั้งแรกของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป บางคนอาย, บางคนกังวลว่ามันจะไม่ดีพอ ไม่เจ๋งพอ รินเคยเป็นแบบที่กล่าวมาทั้งหมดแหละ เราอดที่จะเปรียบเทียบกับคนอื่นไม่ได้หรอก...         ...